در صورت شکست مذاکرات صلح افغانستان، طالبان و پاکستان چه چیزی را از دست می دهند؟

جیسون کریس هاوک / ۶ اکتبر ۲۰۲۰

در قدم نخست، این مردم افغانستان است که کابوس چهل ساله جنگ و آشوب را به صورت متداوم تجربه خواهد کرد، دوم دولت جمهوری اسلامی افغانستان. زیرا؛ عدم موفقیت در مذاکرات برای پایان دادن به جنگ فعلی می تواند باعث شود که بسیاری از کشورها علاقه خود را به افغانستان از دست بدهند درست در زمانی که این کشور به متحدین بیشتر ضرورت دارد. سوم؛ شبه نظامیان طالب استند، زیرا عدم دستیابی به توافق نشان می دهد که آنها به اندازه‌ی که علاقمند به چنگ آوردن قدرت استند علاقمند حفاظت و امنیت مردم افغانستان نیستند. و سرانجام پاکستان؛ کشوری که از یک سو دچار بحران اقتصادی بوده و از سوی دیگر با گروه های افراطی و تندرو در یک منطقه بی ثبات روبرو است، که در اینگونه شرایط نیاز به دشمن دیگری ندارند.

طــالبـــــان

شبه نظامیان طالب بیش از هر وقت از آتش بس خودداری می کنند، در حالی که آتش بس می تواند نشانه‌ی برای آغاز مذاکرات باشد. آنها باید برای ایجاد اعتماد در بین افغانان و نشان دادن قاطعیت شان در مذاکرات صلح به یک آتش بس موقت میپرداختند. حالا این احتمال وجود دارد که خودداری آنان از آتش بس؛ منجر به از هم پاشیدن گفتگوها شود.

بیایید به خطرات ناشی از عدم موفقیت طالبان در مذاکرات بپردازیم:

در صورت ناکامی مذاکرات، طالبان ناچار خواهند شد تا به جای دستیابی به قدرت از راه های دیپلماسی، به تلاش به تسخیر کشور از راه زور دست یازند. طالبان قبلاً اظهار داشتند که برای مدت هاست که شیوه جنگی آنها هیچ مطالبقی با نیروهای امنیتی افغان نداشته است. نیروهای افغان تنها قادر به از بین بردن طالبان با نیروهای بیشتر هستند. این بدان معناست که طالبان ترجیح می دهند گفتگوهای صلح را برای مقابله با دشمنی که نمی توانند شکست دهند ترک کنند.

این حقیقت دارد که پاکستان تا زمانی که ممکن باشد طالبان را پرورش و پشتیبانی می کند تا در مقابل نیروی های امنیتی افغان بجنگند. اما هرگونه برتری طالبان در برابر جنگ با دولت افغانستان به جان باختن هزاران نفر از طالبان می انجامد. نیروهای امنیتی افغان از سال 2015 با پشتیبانی ناتو و خروج نیروهای خارجی در میدان جنگ پیشتاز بودند. نیروهای امنیتی افغان هیچ نشانه ای از ضعف نشان نمی دهد. در حقیقت آنها توانایی بالاتری پیدا می کنند و رهبرانی باهوش تر، سازگارتر و موفق تر را نیز ایجاد می کنند. ترجیح دادن جنگ نسبت به صلح یک عمل غیر عاقلانه برای طالبان خواهد بود.

طالبان همچنان اعتبار دیپلومات خود برای تلاش مذاکرات صلح که از یازده سال قبل 2009 – دوره حامد کرزی شروع شده بود را از دست میدهند. در حال حاضر وضعیت دیپلوماتیک طالبان خوب نیست و اکثریت کشورها بالای آنها اعتماد ندارند. تمام اعتبار آنها در صورت خروج از مذاکرات صلح از بین خواهد رفت. دولت افغانستان در این مذاکرات حرف اول را می زند زیرا آنها دولتی شناخته شده قانونی هستند و از حمایت کامل سازمان ملل و کشورهای مهم در سراسر جهان برخوردار هستند. طالبان باید بسیار سخت بیندیشند که بازپس گیری هرگونه اعتبار دیپلماتیک قبل از خروج از دوحه برای بازگشت کامل به جنگ ، دشوار است.

طالبان در صورت ترک مذاکرات ، حمایت مالی احتمالی جهان را از دست خواهند داد. اگر طالبان بخشی از قدرت دولت را در یک توافق صلح بپذیرند ، آنها به همراه سایر مردم افغانستان می توانند به میلیون ها دالر پول ایکه برای پروژه های توسعه ایی کمک میشود دسترسی پیدا کنند. اگر طالبان از مذاکرات دور شوند و جنگ به مدت طولانی کشیده شود، بسیاری از کشور ها با ناامیدی برای همیشه افغانستان را ترک خواهند کرد. در صورت عدم موجودیت کمک های خارجی افغانستان دچار یک چالش می شود که احیای آن تا حدی ناممکن است.

اگر طالبان این فرصت را برای پیوستن به جامعه جهانی و داشتن یک زندگی عادی دوباره از دست بدهند، در توافق دوحه طالبان و ایالات متحده چند چیز وجود دارد که عملی نخواهد شد. ایالات متحده تحریم های خود را علیه طالبان کنار نمی گذارد و اما احتمالاً آنها را افزایش می دهد. قصر سفید به احتمال زیاد طالبان را به عنوان یک سازمان تروریستی تعیین خواهد کرد و عملیات ضد تروریسم ائتلاف ایالات متحده علیه آنها را با همکاری نیروی های امنیتی افزایش خواهد داد. سازمان ملل متحد همچنین تحریم های بیشتری را علیه طالبان و رهبری آن اعمال خواهد کرد. سرانجام ، اگر طالبان از مذاکرات دور شوند ، انتظار میرود که بسیاری از کشورها نیروهای نظامی خود را در افغانستان جاگیزین کنند تا به آموزش نیروهای امنیتی افغان در ماموریت جنگ علیه طالبان ادامه دهند. طولی نمی کشد که نیروهای امنیتی افغان پنجهزار طالبانی که رها شده بودند را پیدا و نابود کنند.

پاکستان

پاکستان از نظر مالی دچار مشکلات است و باید ارزیابی کند که برای چه مدت می توانند از طالبان حمایه کنند و از مردم خود جلوگیری کند تا علیه حکومت ایستاد شوند. اگر پاکستان نتواند از وکالت خود از طالبان اطمینان حاصل کند و طالبان به یک توافق دستیابند این هزینه های داخلی و خارجی هنگفتی را برای پاکستان خواهد داشت.

انتظار میرود تا فشارها به منظور مبارزه علیه تروریزم و قطع کمک ها به طالبان از سوی جامعه بین المللی بالا پاکستان افزایش یابد. اگر مذاکرات صلح طالبان به ناکامی منجر شود انتظار میرود تا پاکستان به لیست کشورهای حامی تروزیزم قرار گیرد. این حالت میتواند اقتصاد این کشور را که فعلا در حالت بحران به سر میبرد را فلج بسازد. در حین حال نیروهای امیریکایی برای سال های نیروهای امنیتی افغان را حمایت و عملیات ضد تروریستی خود را در جنوب آسیا ادامه خواهند داد .

در صورت خروج نیروهای نیابتی پاکستان از مذاکرات صلح، این امکان موجود است که سازمان ملل و ایالات متحده امریکا مجازات خاصی را برای پاکستان تعیین کنند. این احتمال وجود دارد که همه اعضای ارتش و اطلاعات پاکستان و خانواده های آنها در لیست تحریم ها برای محدودیت ویزا یا سفر قرار گیرند و فرزندان آنها که در خارج مشغول فراگیری تحصیل هستند بدون مدرک به خانه باز گردند.

در فبروری ۲۰۲۰ من به برخی از جنرال های پاکستانی ISI در مورد آنچه که جهان انتظار دارد آنها انجام دهند برای اثبات ایستادگی در برابر تروریست هایی مانند طالبان ، توضیحات مختصری را داشتم. یک جنرال شکایت داشت که پاکستان قبلاً به ایالات متحده و طالبان کمک کرده است تا مذاکرات صلح را آغاز کنند - و پرسید "دیگر می خواهید چه کار کنیم؟" من پاسخ دادم كه جهان انتظار دارد كه دولت پاكستان جلوی همه بودجه و تسلیحات طالبان را بگیرد ، همه پناهگاههای امن طالبان را در پاکستان بسته كند ، اعضای شناخته شده طالبان را دستگیر كند ، از ورود مواد ساخت بمب به افغانستان جلوگیری كند و همکاری بین المللی را برای مبارزه با تروریسم بپذیرید. جهان هنوز منتظر است پاکستان به این درخواست ها عمل کند.

هزینه های ترک طالبان از مذاکرات صلح هنوز هم ممکن است خطری باشد که ارتش پاکستان مایل به پذیرش آن است. جهان همچنین باید مراقب باشد که اگر پاکستانی ها سرانجام طالبان را به دلیل ناکامی در مذاکرات صلح برکنار کنند ، ممکن است آنها فقط به یک نیروی نیابتی دیگر متوسل شوند که جهان از آن متنفر است. تا زمانی که پاکستان استراتیژی خود را در مورد افغانستان تغییر دهد و رادیکالیزاسیون مذهبی را کاهش دهد که باعث شد یک استاد دانشگاه به قتل یک استاد که از فرقه‌ی دیگری از مسلمانان بود؛ کمک کند - پاکستان در یک وضعیت خطرناک تر از افغانستان باقی خواهد ماند.

افغانستان صلح آمیز یک عامل برای پیشرفت است

هزینه ها برای همه اعضای مذاکرات صلح افغانستان زیاد است. خطرات ناشی از شکست برخی از امکانات بدی را برای منطقه فراهم می کند. در حالی که دنیا نظاره گر آن است و هنوز هم به نتایج آن اهمیت می دهد ، طالبان و پاکستان باید بهترین معامله را انجام دهند و به خشونت و هرج و مرج در افغانستان پایان دهند. افغانستان صلح آمیز به ماشین پیشرفت در جنوب آسیا تبدیل خواهد شد اما یک افغانستان نا امن و تو ام با خشونت همچنان اقتصاد و امنیت منطقه را را خراب می کند.